سریال ها و موسیقی کره چگونه دنیا را تسخیر کرد؟
تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۲۴۵۳۰
تولیدات فرهنگی هنری کره این روزها بخش بزرگی از دنیا را تسخیر کرده اند. پدیده ای که از آن به عنوان «هالیو» یا موج کره ای یاد می شود. اما علت چیست و چرا این محصولات فرهنگی، از فیلمهای سینمایی گرفته تا سریالها و آثار موسیقایی به ناگاه دنیا را مجذوب خود کرد؟
پاسخ به این پرسش در برنامه «آئینه جادو» رادیو نمایش با اجرا و کارشناسی سعید اسلام زاده و همچنین با حضور محسن سوهانی، مدیر مرکز هنرهای نمایشی رادیو و رادیو نمایش در قالب محتوایی آسیب شناسانه به بحث گذاشته شد که بخشی از آن را به انتخاب ایسنا می خوانید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پرسش اینجاست که چطور کشوری مانند کره که طی دهه های اخیر هم تحت استعمار بوده، هم شاخصه های پایین توسعه را داشته و حتی زبانش هم انگلیسی نیست و در نزدیکی ما در قاره آسیاست، توانست به این جایگاه در صنایع خلاق فرهنگی برسد؟
سوهانی در پاسخ به این سوال و اساسا درباره جریان کره ای چنین توضیح می دهد:
«خیلی جالب است اما ریشه این موج تبلیغی و برندسازی کره به همان کهکشان مارکُنی و رادیو برمی گردد؛ یعنی در سال هایی که کره تحت سیطره ژاپن بوده و هویت ملی و دینی اش بسیار تحت تاثیر استثمار و استعمار و در خطر نابودی بود اما با یک روش درست سعی می کند با همین ابزار رسانه، ایجاد همگرایی کند.
رسانه ها قابلیت هایی دارند که برجستهترین شان همان تصویرسازی و خیال آفرینی است. اینکه یک تصویر جذاب آرمانی در رابطه با آینده بسازد. این مهمترین نکتهای بود که آمریکایی ها برخلاف آلمان نازی یا شوروی سابق در روش ارتباطی شان از آن استفاده کردند و فرهنگشان را هژمونی کردند و کره ای ها هم می توان گفت در ادامه ی همین مسیر بودند.»
«اگر بخواهیم از نظر روشی تطبیقی بدهیم، ریشه اش را اتفاقاً در نمایشهای رادیویی کرهای دیدم و این خیلی جالب است. ما گفتیم رادیو وارد ایران شد و یک واحدی به نام نمایش رادیویی در ایران به وجود آمد، عمده کارهایی که ما در اینجا تولید کردیم آثار اقتباسی یا صد درصد غربی بود و اصلا مقوله تئاتر و نمایش در ایران با ترجمه وارد شد؛ یعنی کارهایی از نویسندگان غربی ترجمه می شد. به عنوان مثال کاری در سطح «در انتظار گودو» که یک متن معروفی از ساموئل بکت است. این اثر ناشی از تجربه زیست انسان غربی است و با فرهنگ ایرانی ۱۸۰ درجه مغایرت دارد؛ اصلا ایرانی جماعت در قاموسش چیزی به نام نهیلیسم یا پوچ گرایی گنجانده نشده و در بدترین شرایط هم همیشه سعی کرده امید و انگیزه داشته باشد. این تعارضات فرهنگی باعث ایجاد نگاهی شده است که از آن می توان به عنوان نگاه تحت تاثیر نام برد. اما آنها آمدند از طریق همین نمایشهای رادیویی در سال ۱۹۷۲ میلادی، هویت محور پیش رفتند. این کلیدواژه هویت محوری نکته بسیار مهمی است.»
«کره ای ها در شرایطی که تحت سیطره ژاپنی ها بودند، روی ملیگرایی، سلحشوری و همگرایی کار می کردند؛ این ویژگی را در ادبیات داستانی، در تولید نمایش های رادیویی و بعد هم تلویزیونشان می شد دید و همین مسیر هویت محوری را پیش می بردند. آنها در کارهایشان به دنیال خودباوری بودند در حالی که ما گاه در کارهایمان حتی خودمان را تخطئه می کنیم. به طور مشخص دو سریال مطرح (عشق و جاه طلبی) در کره کار شد. در شرایطی که دیدند خیلی تحت تاثیر صنعتی شدن، در حال دور شدن از فرهنگ روستایی و بومی شان هستند، این عشق و جاهطلبی آمد و حس فرهنگ نوستالژیک یا خاطره انگیز زندگی در فرهنگ سنتی روستاهای کره را احیا کرد. این دقیقا اولین سریال هایی بود که در کره تولید شد که همزمان با پیدایش تلویزیون و شروع روند سریال سازی در این کشور بود.
اینها کارهایی بود که واقعاً زمان پخش، شهر خلوت میشد. اما آن سال ها ما چه ساختیم و چقدر از کارهایمان هویت محور بود؟ جریان فیلم فارسی ما کجا رفت؟ فقط آمدیم وارد سرگرم سازی شدیم و هویت محور عمل نکردیم. در نمایش های رادیویی هم به گونهای دیگر.
در ادامه هم دولت کره جنوبی مفهوم قدرت نرم را در معادلات جهانی فهمید و یک سرمایه گذاری هوشمندانه و مدیریت متوازن را پیش گرفت.»
«در سال ۲۰۱۴ یک درصد از کل بودجه سالیانه کره به تولید و توسعه صنایع فرهنگی خلاق اختصاص داده شد و بیش از یک میلیارد دلار به تربیت سرمایه انسانی متخصصی که روی هویت ملی و بومی کار می کنند نیز اختصاص پیدا کرد. نکته اینجاست. نه صرفا نیروی متخصص بلکه نیروی متخصصی که روی محور هویت ملی و فرهنگ بومی عامه در بدنه اجتماعی کار می کند.»
«در پی این جریان چه اتفاقاتی می افتد؟ سه نمونه را مثال می زنم. فیلمی تولید میشود به نام «همراه با خدایان دو جهان» که این فیلم در اقصی نقاط جهان پخش می شود و از نظر جلوه های ویژه، تکنیک و فن سینما به هالیوود طعنه میزند. یا فیلم «انگل» که همین جریان نشان میدهد که می شود سینما را به نفع هویت ملی تسخیر کرد، کاری که ما اگر بخواهیم توسعه مان متوازن شود، با ابزار رسانه و فرهنگ و هنر باید حتما انجام بدهیم.
نمونه شاخص دیگرشان «بازی مرکب» است؛ سریالی که ناگهان می بینیم در همان پلتفرم های نتفلیکس غوغا میکند و بعد از ۲۸ روز در ۹۰ کشور بیشتر از ۱۱۱ میلیون مخاطب را جذب میکند و همین یک مورد باعث میشود نتفلیکس تصمیم بگیرد بیشتر از یک میلیارد دلار برای توسعه استودیوهایش روی کشور کره جنوبی سرمایه گذاری کند.»
اما دلایلی که باعث این موفقیت و تحقق برنامه ریزی های فرهنگی کره شده است، چیست؟
«نگاه مدیریت فرهنگی خصوصاً توازن و همه جانبه نگری اش بسیار مهم است. و بالعکس اگر ما سطحی نگر باشیم، یعنی صرفاً بیایم بگوییم می خواهیم یکسری سریال پخش کنیم که آمریکایی نباشد و احساس می کنیم فرهنگ کره ای با ما عجین تر است چون حداقل در آن دایره آسیایی بودن می گنجد، این نگاه نیست.
ما خیلی باید دقیق تر و عمیقتر به مولفه فرهنگ نگاه کنیم. حالا این در روند تولید فیلم و سریال کره بوده است،. در موسیقی هم کی پاپ نوع دیگری از تسخیرگری متناسب با فرهنگ خودشان را انجام داد که ناگهان موجی از جوان ها را که از اقصی نقاط دنیا به سمت خودش جلب کرد. البته این ها همه قابل نقد است؛ یعنی همین کی پاپ، صنعتی است که روی آن مطالعاتی شده که چقدر منجر به خودکشی و حتی منجر به بهرهکشی و بهره برداری جنسی از جوانان شده است. بنابراین صحبت من روی روش است. میخواهم بگویم ما آن فرهنگ درست و آرمانی دینی و ایرانی اسلامی خودمان را با این روش می توانیم تسخیر کنیم، به هر حال این نگاه همه جانبه یک تیر با چند نشان بود. توسعه متوازن فرهنگی می شود یک تیر با چند نشان.
چرا؟ چون یک دفعه این موج باعث شد ناخودآگاه جهان درگیر مسئله کره جنوبی شود، علاوه بر این، درآمدزایی خیلی خوبی که از محل تولید فیلم و سریال به دست میآمد که خیلی نکته قابل تاملی برای مدیران فرهنگی ماست. در سال ۲۰۲۰ درآمد کشور کره جنوبی از محل صنایع خلاق فرهنگی اعم از فیلم، سریال، موسیقی و ... با درآمد کشور ما از محل صادرات فرهنگی تقریباً برابر بوده است.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: سریال های کره ای موسیقی کی پاپ رادیو نمایش نمایش های رادیویی هویت محور کره جنوبی هویت ملی کره ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۲۴۵۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عمو پورنگ به «لالایی» نزدیک شد و تلویزیون به سریالی فوتبالی!
این روزها سریالهایی در راه تلویزیوناند و در عین حال برخی از تلویزیونیهای با قدمت هم با کاری جدید سر از نمایشخانگی درمیآورند. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیگیریهایی که انجام شده این روزها تلویزیون 52 سریال در حال پیشتولید و تولید دارد که از سمتِ سیمافیلم پیش میرود و سریالهایی هم توسط برخی از سازمانها و نهادهای فرهنگی پیش میرود که به روال گذشته برای پخش از تلویزیون ساخته میشوند.
به طور مثال سریال «بوقچی» که مجموعه تلویزیونی فوتبالی است، البته در دهههای گذشته داریوش ارجمند و اکبر عبدی سریال «به سوی افتخار» را با فضای مافیای فوتبال به آنتن تلویزیون رساندند. یا «پژمان» با بازی پژمان جمشیدی و پرداختن به بازیکنان شناخته شده و مصائب و مشکلاتشان، «سه پنج دو» به گونهای سرمایهگذاران و مافیای فوتبال، «آخرین بازی» و «لژیونر» هم جزو دیگر کارهای فوتبالی به شمار میرود که تاکنون در ساختار تلویزیون به آنها پرداخته شده است.
البته این روزها «پرویز خان» هم بعد از حضور در جشنواره فیلم فجر و اکران در سینما به شبکه نمایشخانگی آمده است.
حالا باید دید «بوقچی» با چه هدفی ساخته شده و تنها قصدِ به هیجان درآوردن مخاطب به واسطه پرداختن به «فوتبال» در یک اثر نمایشی را دارد یا به دنبال اهدافی دیگر است؟
ماجرای «بدل» رضا عطاران در تلویزیون چیست؟این سریال در تهران به فیلمبرداری خودش ادامه میدهد و پیگیریها نشان میدهد تا تیرماه تصویربرداری سریال ادامه خواهد داشت. حسن حبیبزاده کارگردانی سریال را برعهده دارد و گفته میشود موسسه هنری سوره آن را تهیه میکند. در این سریال حسن پورشیرازی، امیر غفارمنش، آرش نوذری، امیر کربلاییزاده، شهره سلطانی، رامین ناصر نصیر و بسیاری دیگر از هنرمندان به ایفای نقش میپردازند.
اما سریالی دیگر که تلویزیونیهای قدیم به سمتِ آن رفتهاند یک سریال فانتزی در حوزه کودک و نوجوان است که برای اولین بار داریوش فرضیایی یا همان عمو پورنگ در برنامه تحویل سال یک خبر کوتاهی از آن داد. سریال «لالایی» که قرار است با بازی او بعد از مدتها غیبت و البته فضایی متفاوت از یکی از پلتفرمهای نمایشخانگی پخش شود.
این سریال به کارگردانی احمد درویشعلیپور که سالها با داریوش فرضیایی کار کرده و «سرزمین بالشها» را با او در شبکه نمایشخانگی داشت این روزها در اواخر تصویربرداری به سر میبرند و گروه در تهران مشغول فعالیتاند تا اواخر اردیبهشتماه کار به پایان برسد. قرار است این سریال امسال در یکی از پلتفرمهای نمایشخانگی پخش شود.
امیر کربلاییزاده که مدتها از او خبری نیست و بیشتر به آموزش استندآپ کمدی و اجرای تئاتر مشغول است در این سریال به ایفای نقش میپردازد و فرهاد بشارتی هم چندی پیش از حضور خود در این سریال خبر داده بود. قطعاً بازگشت داریوش فرضیایی بعد از مدتها با سریالی در شبکه نمایشخانگی را میتوان به فال نیک گرفت، چون خبرها حاکی از همکاری مجدد او با تلویزیون است.
سریال «لالایی» و نقشآفرینی داریوش فرضیایی متفاوت از کارهایی است که تاکنون از او به عنوان کاراکتر عمو پورنگ دیده شده است. در عین حال باید دید با حضور او و هنرمندانی که در «محل گل و بلبل» و برخی از پروژههایی که او و دوستان داریوش فرضیایی فعالیت داشتهاند میتواند اقبال را نسبت به محدود کارهای کودکانه نمایشخانگی برگرداند یا خیر.
انتهای پیام/